Εγώ τους το’πα.
Αυτή την κατάντια δεν θέλω να την δω να την ζει κανείς.
Ειδοποίησα φίλους, γνωστούς, κοινωνικές επαφές στο facebook αλλά πάνω απ όλα τους συγγενείς.
«Βγάλτε τις αλυσίδες!».
Στην αρχή με στραβοκοίταξαν.
Πάει τρελάθηκε και αυτή.
Μερικές μέρες μετά, δεκάδες δελτία ειδήσεων, μερικά τραγικά θύματα αλαλιασμένα μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και όλοι επικοινώνησαν μαζί μου.
Δεν με είχαν πιστέψει αρχικά.
Περίμεναν μια επιβεβαίωση.
Όταν την πήραν από τρίτους, τρόμαξαν και επέστρεψαν στην δική μου αγκαλιά να τους πω τι να κάνουν.
«Βγάλτε τις αλυσίδες! Εκεί έξω κόβουν λαιμούς πια. Κανένας δεν είναι ασφαλής» βροντοφώναξα.
Τα σύμβολα πίστης βγήκαν από το λαιμό μαμάδων, γιαγιάδων και οι γονείς και παππούδες αντικατέστησαν τα ακριβά ρολόγια με ψεύτικα.
Οι βλαχάρες φιλενάδες πέταξαν τα σύμβολα πλούτου και έμειναν γυμνές μπροστά στην πικρή αλήθεια.
Όλοι πλέον προσέχουμε για να έχουμε.
Κανένα κόσμημα δεν μας μαρκάρει.
Τίποτα δεν δείχνει την πίστη, την καταγωγή, την οικονομική μας κατάσταση.
Έχουν απομακρυνθεί όλα μπροστά στον φόβο της αρπαγής.
Δεν μπορώ να σου πω αν αυτό που φοβόμαστε είναι η στιγμή που κάποιος φτωχός άνθρωπος που βρίσκεται σε ανάγκη θα μας τραβήξει την αλυσίδα από το λαιμό ή φοβόμαστε τις στιγμές που θα ακολουθήσουν και θα νιώθουμε βιασμένοι.
Ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω.
Μπορώ μόνο να τους το πω και αν δεν το καταλάβουν να τους το βροντοφωνάξω «Βγάλτε τις αλυσίδες!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου