Θεατρικό - Η στάση

ΣΚΗΝΗ 1
ΕΞΩ – ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ – ΜΕΡΑ

Μια γυναίκα κάθεται στο παγκάκι της στάσης. Κουνιέται στον ρυθμό της μουσικής που ακούει από το κινητό της με τα ακουστικά. Τα ποδια της κρέμονται από την θέση και τα κουνάει ελαφριά και κείνα στον ρυθμό. Στο χέρι της κρατάει ένα βιβλίο ψυχολογίας. Δαγκώνει μηχανικά τα χείλη της. Μια γυναίκα πλησιάζει στην στάση σπρώχνοντας ένα καρότσι με ένα μωρό. Η μητέρα έχει ολη την προσοχή της στραμμένη σε αυτό. Ξαφνικά παρατηρεί την πρώτη γυναίκα. Βλεπουμε την έκπληξη στο πρόσωπό της.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (χαμογελώντας) Ελένη;

Η Ελένη κατεβάζει το βιβλίο και προβληματισμένη προσπαθεί να αναγνωρίσει την ξένη γυναίκα. Η Χριστίνα σπρώχνει το καρότσι πιο κοντά στην Ελένη και πλησιάζει.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Η Χριστίνα είμαι. (διστάζει βλέποντας ότι ακομα δεν την αναγνωρίζει). Από το σχολείο;

Η Χριστίνα περιμένει διστακτικά την Ελένη να την αναγνωρίσει. Πράγματι μετά από μερικά δευτερόλεπτα βλεπουμε το πρόσωπο της Ελένης να γλυκαίνει και να χαμογελάει αναγνωρίζοντας την Χριστίνα.

ΕΛΕΝΗ Χριστίνα! Δεν το πιστεύω… (ο τόνος της φωνής της χαμηλώνει καθώς το λεει).

Και οι δυο γυναίκες ξεσπάνε σε γελια ενώ η Χριστίνα πλησιάζει περισσότερο την Ελένη και τραβάει κοντά της το καρότσι.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Χρόνια και ζαμάνια ε; Μου αρέσει που λέγαμε ότι θα κρατήσουμε επικοινωνία μετα το σχολείο και θα μεγαλώνουμε μαζί τις οικογένειές μας.

ΕΛΕΝΗ Ετσι είναι. Οι άνθρωποι προχωράμε. Αλλάζουμε.

Κουνάνε και οι δύο το κεφάλι τους δείχνοντας ότι συμφωνούν.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Ξέρεις, προσπάθησα να σε βρω και στο Facebook αλλά στάθηκε αδύνατο. Δεν τα πάω και πολύ καλά και με την τεχνολογία. Και τώρα με το μωρό, μου λείπουν ώρες να ασχοληθώ και με αυτά που γουστάρω.

ΕΛΕΝΗ Λογικό είναι αυτό όμως, Χριστίνα. (γυρίζει προς το καρότσι το κεφάλι της). Και σου μοιάζει τόσο πολύ! Πόσο είναι; (αρχίζει να κάνει κουπεπέ στο μωρό)

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (χαμογελάει γεμάτη περηφάνεια) Κλείνουμε τους 22 μήνες σε λίγες μέρες. Εσύ, Ελένη, έχεις παιδιά; Έκανες οικογένεια;

ΕΛΕΝΗ (Διακόπτει το κουπεπέ απότομα) Όχι! Όχι! Δεν έχω ακόμα δική μου οικογένεια!

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Και καλά κάνεις! Προσπάθησε να χαρείς λίγο την ζωή γιατι από την στιγμή που κάνεις δικά σου παιδιά, ξεχνάς τον εαυτό σου. Δυο χρόνια τώρα δεν έχω κοιμηθεί της προκοπής. Μην σου πω ότι έχω ξεχάσει πως είναι να έχεις άντρα δίπλα σου. Μια έξοδο οι δυο μας δεν μπορούμε να κάνουμε με την ησυχία μας. Πρεπει να ξεσηκώσω μάνες και πεθερές για να βγούμε μισή ώρα έξω. Άσε που με παίρνουν συνέχεια τηλέφωνο και με ρωτάνε για τα παντα. «Το παιδι φτερνίστηκε. Το παιδί έκλαψε. Τωρα τι να κάνω;». Στο ορκίζομαι, πάντα το μετανιώνω που βγαίνω.

Η Χριστίνα παίρνει μια γρήγορη ανάσα και φαίνεται ότι ξαφνικά κάτι θυμάται.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Έχω και μια κουνιάδα… ότι και να σου πω, λίγο θα είναι.

ΕΛΕΝΗ Διαμαντάκι;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Παιδί μου, αυτή έχει βαλθεί να μας καταστρέψει. Κάθε λίγο και λιγάκι χτυπάει το κινητό του άντρα μου. «Χρήστοοοοο, το καζανάκι μου χάλασεεε. Ελα να μου το φτιαξεις!». «Χρήστοοοοοο, νιώθω μια ζαλάδα. Φοβάμαι τοσο πολύ μόνη μου. Ελα, σε παρακαλώωωω».

Η Ελένη γελάει με το κοροιδευτικό τρόπο έκφρασης της Χριστίνας. Εκείνη με σοβαρό ύφος γυρίζει προς το μέρος της Ελένης.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Δεν ξέρεις ποσο εκνευριστική είναι! Λες και δεν εχει δικη του οικογένεια πια ο Χρηστος να προσέχει. Πρέπει να την νταντεύει συνέχεια.

ΕΛΕΝΗ Δεν μπορεί να είναι τοσο φρικτή. Είναι μεγάλη σε ηλικία;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Όχι, καλέ! Καμιά δεκαετία πιο μεγάλη από μας είναι αλλα τα παιδιά της έφυγαν πια από το σπίτι και από τότε πρήζει τον δικό μου τον άντρα.

ΕΛΕΝΗ Τουλάχιστον είναι καλός ο άντρας σου;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (κάνει γκριμάτσα δυσαρέσκειας) Τι να σου πω, βρε Ελένη μου; Δεν βγάζω άκρη και με αυτόν τον άνθρωπο. Του λες κάτι και εκείνος κάνει το ακριβώς αντίθετο. Άσε που δεν βοηθάει καθόλου με το μωρό. Κάθε βραδυ πριν προλάβω να ακούσω το μωρό να κλαίει, νιώθω τον αγκώνα του στα πλευρά μου. (μιμείται την βαριά φωνη του άντρα της) «Σήκω! Το μωρό κλαίει.». Στο ορκίζομαι, μου’ρχεται να τον σκοτώσω!

ΕΛΕΝΗ (κουνάει το κεφάλι της συγκαταβατικά) Εχεις δίκιο. Αν δεν σε βοηθάει κιολας είναι πολύ δύσκολο και για σένα. Εχεις χορτάσει αυπνίες, ε;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (φανερά εκνευρισμένη- με υψηλό τον τόνο της φωνής της) Απλώς δεν αντέχω άλλο!

Η Χριστίνα παίρνει μια βαθιά ανάσα και επανακτά την ψυχραιμία της.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Γι’αυτό σου λέω…. Μείνε οσο περισσότερο μπορείς μόνη σου γιατί μετά αρχίζουν τα βάσανα. Και με τι ασχολήσε τώρα εσύ;

ΕΛΕΝΗ Τρέχω όλη μέρα, Χριστίνα μου. Σπουδάζω ακόμα. Είμαι στο Πάντειο. Ψυχολογία. Επιτέλους, τα κατάφερα. Πέρασα πολλά για να μπρω στο τμήμα που ήθελα αλλα τώρα λέω «χαλάλι»! Σε ένα εξάμηνο παίρνω το πτυχίο μου.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (Εντυπωσιασμένη) Ουάου! Καταπληκτικό! Θυμάμαι που έλεγες στο Λύκειο ότι θα γινόσουν καθηγήτρια, να στριμώχνεις τα παιδιά στα μαθήματα.

ΕΛΕΝΗ Θα’βγαζα τα απωθημένα μου!

Γελάνε δυνατά και οι δύο.

ΕΛΕΝΗ Περασμένα ξεχασμένα, Χριστίνα μου. Τώρα τα υπερλατρεύω τα παιδιά. Τα αδέλφια μου έχουν δυο καταπληκτικά μωρά. Δεν φαντάζεσαι τι ζωντάνια φέρνουν στην ζωή μας.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ (συγκατανεύει) Ξέρω, ξέρω. Δεν υπάρχει κάτι πιο αξιοθαύμαστο στην ζωή.

ΕΛΕΝΗ Τα δικά μας επειδή είναι δυο έχουν ιδιαίτερη φάση. Πάει η μπέμπα και παίρνει την πιπίλα του μπέμπη μέσα από το στόμα του και εκείνος κάθεται και την κοιτάζει σαν χαμένος. Η μπέμπα, την μια πιπίλα βγάζει, την άλλη βάζει. Είναι ικανή να το συνεχίζει επ’απειρον αυτό το πράγμα. Τρελλό γέλιο μιλαμε! Μένεις στην γειτονιά;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Όχι. Συνήθως ερχόμαστε στις κούνιες βόλτα με το μωρό αλλά σήμερα ήρθα να αλλάξω ένα δώρο που μου πήρε η κουνιάδα. Πήγε και μου πήρε ένα δαχτυλίδι, χρυσό, για την βάφτιση, αν έχεις τον θεό σου! Πώς να το ταιριάξω εγώ αυτό το πράγμα με το ασημί πεδιλάκι; Ετσι πήγα και πήρα αυτό που έχει στοιχεία πλατίνας. (Δείχνει το δαχτυλίδι περασμένο στο δάκτυλό της) Δεν είναι τρέλλα;

ΕΛΕΝΗ (κάνει την εντυπωσιασμένη) Μα είναι καταπληκτικο! Πολύ ωραίο γούστο έχεις, Χριστίνα μου! Εγώ έχω ένα κουτί στο σπίτι και κάθονται.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Έψαχνα καιρό να βρω ένα φόρεμα να δείχνει πόσο ωραίο σώμα έχω αν και γέννησα. Τελικά όταν το βρήκα, έπρεπε να κάνω ένα σωρό αλλαγές. Είναι πολύ ωραίο άμα το δείς… Ασημί, αρκετά κοντούλι με μαύρα στοιχεία. Είχε και στους δυο ώμους ύφασμα γι’αυτό το πήγα στην μοδίστρα να μου κόψει τον έναν ώμο. Εκείνη δεν συμφωνούσε και είδα και έπαθα να την πείσω τι είναι φέτος στην μόδα. Τώρα που μου το έκανε όπως το θέλω, είναι καταπληκτικό.

Πλησιάζει το λεωφορείο. Η Χριστίνα αρχίζει να σπρώχνει το καρότσι.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Θα πάρεις αυτό το λεωφορείο;

ΕΛΕΝΗ Όχι, Χριστίνα μου. Περιμένω άλλο. Παω να συναντήσω μια φίλη να πιούμε καφεδάκι και να κουτσομπολέψουμε.

Η Χριστίνα ήδη απομακρύνεται ενώ μιλάει ακομα στην Ελένη.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ Δεν πρόλαβα να μαθω και τα νέα σου. Χάρηκα πολύ όμως, Ελένη μου. Περνάω τακτικά από δω με το παιδι για τις κούνιες. Θα τα ξαναπούμε σύντομα!

ΕΛΕΝΗ Γειά σου, Χριστίνα. Χάρηκα πολύ που σε είδα.

Η Χριστίνα επιβιβάζεται στο λεωφορείο ενώ χαιρετάει την Ελένη. Η Ελένη ακολουθεί με την ματιά της το λεωφορείο που φεύγει. Ένα δεύτερο λεωφορείο πλησιάζει την στάση. Η Ελένη βάζει το βιβλίο στην τσάντα και βγαζει ένα πτυσόμενο μπαστουνάκι και το ξεδιπλώνει. Σταθεροποιεί την τσάντα της στον ώμο της καθώς ετοιμάζεται να σηκωθεί. Δυσκολεύεται πολύ να σταθεροποιηθεί ενώ κρατιέται ακομα από το παγκάκι καθώς και στο μπαστούνι. Τρεκλίζοντας κατευθύνεται προς το λεωφορείο.